Kochani Babciu i Dziadku,

życzymy dużo zdrowia i młodzieńczej energii.

Sprawiacie, że nasze dzieciństwo jest kolorowe i szczęśliwe.

Dziękujemy za wszystko i składamy najszczersze życzenia

zdrowia, miłości, pomyślności

oraz aby każdy dzień przynosił Wam

uśmiech i radość!

 

Stymulacja umiejętności grafomotorycznych u dzieci w wieku przedszkolnym

 

I.Definicja grafomotoryki

Grafika – zapis. Motoryka – zdolność wykonywania różnych czynności ruchowych.

Motoryka mała odnosi się do czynności związanych z użyciem palców i dłoni. Czynności z zakresu motoryki małej pobudzane są poprzez naśladowanie, percepcję, motorykę dużą, a przede wszystkim koordynację wzrokowo – ruchową.

II.Rozwój grafomotoryki                                                                                                                              

        Okresem przygotowawczym do rysowania i pisania jest okres tzw. bazgrot. Dopiero około drugiego roku życia dziecko stawia pierwsze kropki stukając kredką, robiąc

nieregularne ruchy koliste, następnie pojawiają się linie poziome, a później pionowe.

        Rozwój motoryki małej u dzieci w wieku przedszkolnym

1.Trzylatek w zakresie motoryki małej powinien:

  • Rysować proste linie pionowe i poziome oraz koło
  • Budować z klocków wieże
  •  Posługiwać się łyżką, widelcem, kubkiem
  • Samodzielnie wykonywać podstawowe czynności higieniczne (korzystać z toalety, myć i wycierać ręce)
  • Wkładać różnego kształtu klocki do właściwych otworów
  •  

2.Czterolatek w zakresie motoryki małej powinien:

  • Odwzorowywać linię prostą, koło, kwadrat lub prostokąt i krzyżyk
  • Rysować po prostym śladzie
  • Usprawniać swoją samoobsługę
  • Zamalowywać powierzchnię kartki lub jej wyznaczony fragment (bez precyzyjnego trzymania się wyznaczonych krawędzi)

3.Pięciolatek i sześciolatek w zakresie motoryki małej powinien:

  • Posiadać umiejętność pełnej samoobsługi
  • Tworzyć rysunki tematyczne
  • Mieć precyzyjne ruchy dłoni (nawlekać koraliki, zapinać i rozpinać guziki, zamalowywać płaszczyzny trzymając się wyznaczonych krawędzi itp.)

III.Zaburzenia grafomotoryki

  • Szlaczki nie mieszczą się w liniaturze, są niestaranne
  • rysunki bardzo ubogie w szczegóły, schematyczne
  • niska sprawność motoryczna ręki, szybka męczliwość
  • małe doświadczenia  w rysowaniu
  • zaburzony rozwój funkcji percepcyjno-motorycznych zaangażowanych w czynność rysowania
  • zakłócenia funkcji wzrokowych
  • duże napięcie palców, niewłaściwy chwyt narzędzia pisarskiego, niewłaściwy nacisk
  •  

IV.Przykłady ćwiczeń grafomotorycznych przygotowujących do nauki pisania oraz stymulujących motorykę małą u dzieci w wieku przedszkolnym

  • Wkładanie klocków o rożnych kształtach w odpowiednie otwory w pudełku
  • Uzupełnianie obrazków tematycznych
  • Lepienie z plasteliny/ciasta różnych kształtów, wałkowanie cienkich wałeczków, ugniatanie na „placki”
  • Zabawy klockami: ustawianie wieży, budowanie domów itp.
  • Układanie puzzli
  • Nawlekanie na sznurek koralików
  • Zapinanie guzików
  • Sznurowanie butów
  • Rysowanie linii, krzyżyków, kół itp. Na kartonach, foliach, tablicach
  • Kolorowanie wg ustalonych zasad
  • Wycinanie po liniach, różnych kształtów
  • Rysowanie po śladzie
  • Odwzorowywanie szlaczków i wzorów

V.Metody i sposoby wspierania umiejętności grafomotorycznych

Metoda ćwiczeń grafomotorycznych Hanny Tymichowej. Mogą ją wykonywać zarówno dzieci praworęczne, jak i leworęczne. Dzieci otrzymują wzór, rysunek, który odbijają, powielają. Jest to doskonała zabawa graficzna, w której dzieci mogą rysować, malować, pisać palcem po śladzie itp. Ćwiczenia te pomagają dziecku w osiągnięciu gotowości do nauki czytania. Spełniają rolę usprawniającą i stymulującą, gdyż wpływają na rozwój motoryki rak i koordynacji wzrokowo-ruchowej. Wyrabiają pewność i płynność ruchów ręki oraz sprawność manualną. Są wskazane dla tych dzieci, u których zaobserwowano:

  • Wadliwą pozycje ciała podczas zajęć graficznych
  • Nieprawidłowe ułożenie ręki lub palców
  • Niewłaściwe napięcie mięśniowe ręki (nadmierne lub zbyt słabe), które powoduje nieprawidłowy nacisk pióra lub ołówka
  • Wolne tempo pisania i rysowania
  • Szybkie męczenie się podczas pisania i rysowania
  • Niski poziom graficzny rysunków, odpowiadający niższemu wiekowi życia.

„JESTEŚ TYM, CO JESZ” - Kilka słów o wychowaniu prozdrowotnym

 

 

            Wiek przedszkolny to optymalny moment do wychowania prozdrowotnego. Dziecko w wieku przedszkolnym z jednej strony dąży do dominacji, pragnie być samodzielne, z drugiej zaś bliskość matki i to, co ona mówi jest dla niego najważniejsze. Przedszkolak zadaje mnóstwo pytań, poszukuje wiedzy, oczekuje odpowiedzi na nurtujące go wątpliwości. Wiek przedszkolny jest szczególnym okresem rozwojowym. Małe dziecko jak gąbka chłonie pozytywne  zachowania, nawyki i zwyczaje dorosłych. Są one wzorem postępowania i drogowskazem na przyszłość.

     Wychowanie mające charakter wielopłaszczyznowy i będące procesem długotrwałym powinno dążyć do zamierzonych skutków. To rodzice są odpowiedzialni za prozdrowotne wychowanie swoich dzieci. Proces ten uzupełnia, wspomaga i kompensuje przedszkole, a szkoła go kontynuuje. To opiekunowie swoim przykładem, postawą powinni wpajać najmłodszym, w którym kierunku podążać; aby dorosłość stała się pozytywną sumą własnego dzieciństwa. W przedszkolu dziecko ma okazję dowiedzieć się, jak należy się zdrowo odżywiać. Powodzenie szeregu działań podejmowanych przez nauczycieli i pomocniczy personel przedszkola w tym zakresie uzależnione jest od współpracy ze środowiskiem rodzinnym. Zagadnienia związane z prawidłowym żywieniem omawiane są w przedszkolu nie tylko podczas głównych zajęć, ale także w naturalnych sytuacjach, takich jak jedzenie posiłków. Dzieci zapoznają się z zasadami właściwego odżywiania i dowiadują się dlaczego jedzenie warzyw, owoców, produktów mlecznych ma pozytywny wpływ na zdrowie.

            Aby właściwie kształtować nawyki prozdrowotne u małego dziecka należy zwrócić uwagę na:

  • Odpowiednio zbilansowaną dietę
  • Zdrowe przekąski w postaci suszonych owoców, orzechów, nasion, kiełków itp.
  • Świeże soki, herbatki owocowe, czystą wodę albo z dodatkiem cytryny, miodu, zamiast bezwartościowych kolorowych napojów
  • Aktywność ruchową
  • Przestrzeganie higieny
  • Odpowiednią dawkę snu
  • Dozowanie przebywania przed telewizorem i komputerem

Właściwe żywienie dziecka oznacza jego zdrowie nie tylko w okresie rozwoju, ale także w dorosłym życiu. Dieta w wieku przedszkolnym powinna być oparta na pełnowartościowym programie żywieniowym i musi uwzględniać odpowiednią ilość dobrej jakości podstawowych składników odżywczych t.j. białka, węglowodany, cukry, sole mineralne i witaminy.

Dzieci powinny znać podstawowe zasady prawidłowego odżywiania się, mieć świadomość co to znaczy zdrowe odżywianie, dlaczego należy się zdrowo odżywiać. Powinny wiedzieć, że zdrowo odżywione dziecko mniej choruje, ma dużo energii, jest sprawne fizycznie itp. I że powinno starać się przestrzegać zasad zdrowego żywienia.

Żywność naturalna bogata w substancje odżywcze potrzebne rozwijającemu się dziecku. Produkty naturalne są najlepiej przyswajalne przez nasz organizm. Produkty wysokoprzetworzone tracą na wartości odżywczej i są uzupełniane przez dodawanie tzw. sztucznych witamin. Te wszystkie substancje dodatkowe nie są obojętne dla organizmu i mają negatywny wpływ na zdrowie i rozwój dzieci. Dlatego w obecnych czasach jest dużo alergików, osób otyłych, dzieci z zaburzoną koncentracją i nadpobudliwością.

Dzieci w wieku przedszkolnym uczą się poprzez naśladowanie rodziców, nauczycieli oraz innych dzieci. Należy przełamywać opory dzieci, indywidualne upodobania smakowe. Należy zachęcać dzieci do spożywania, nie zmuszać. Zachęcać do eksperymentowania z nowymi smakami, potrawami.

Wszystkie zmiany powinny być wprowadzane w sposób stopniowy i spożywane w przyjaznej atmosferze.

„Jak odprowadzać dziecko do przedszkola?”

 

Odpowiedź na pytanie „Jak odprowadzać dziecko do przedszkola?” można zamknąć w jednym słowie – POGODNIE.

Rodzice są najważniejszymi osobami z otoczenia dziecka, pokazują mu świat i pomagają go zrozumieć. Dziecko widzi otoczenie i uczy się go w bezpośredni sposób, poprzez zmysły – dotyk, smak, wzrok, słuch i węch. Wtedy też doświadcza miłych lub nieprzyjemnych doznań.

Rodzice uczą swoje dzieci również w sposób pośredni. Tłumaczą dziecku co jest miłe, przykre, dobre, a co może budzić niechęć, lęk lub zagrożenie. Dziecko poprzez obserwację rodziców uczy się codziennie otaczającego świata. Poprzez ich emocje, akceptację lub negacje różnych rzeczy rozpoznaje, co jest dobre, a co złe. Dlatego też, jeśli rodzice są zdenerwowani lub niepewni w danej sytuacji, to dziecko to natychmiast wyczuwa.

Taką nową sytuacją, z którą muszą zmierzyć się zarówno rodzice jak i dzieci jest oddanie do przedszkola. Na to jak zostanie odebrana rozłąka z rodzicami mają wpływ również poprzednie doświadczenia dziecka z rozstań, gdy nie uczęszczało jeszcze do przedszkola.

Jest kilka wskazówek, które mogą ułatwić i sprawić, aby ta nowa sytuacja przebiegła pomyślnie.

Pozytywne emocje już od samego rana.

Ważne są tu przede wszystkim emocje rodziców, jakie towarzyszą podczas rozstawania się z dzieckiem w przedszkolu. Niezwykle istotne jest również to, jakimi emocjami obdarzane jest dziecko od rana. Nie wystarczy uśmiech w budynku przedszkola, gdy od rana dziecko poddane jest negatywnym emocjom rodziców. Jeśli rodzic się denerwuje lub jest pełen leku, to dla dziecka jest to jasny sygnał, że dzieje się coś złego, coś, czego należy się bać. Jeśli rodzic ma w sobie wysoki poziom lęku o dziecko w równych sytuacjach powinien ćwiczyć pozostawanie dziecka pod opieką innych osób. Dlatego też do rozpoczęcia przedszkola powinni się przygotować również rodzice.

Teraz mamy już wrzesień, a więc co zrobić?

Najważniejszy jest teraz spokój i pogodny nastrój przed wyjściem domu do przedszkola. Poranek należy zaplanować wcześniej. Dobrze jest zadbać o następujące elementy:

  • Przygotowanie wieczorem wszystkiego, co potrzebne do przedszkola;
  • Włączenie dziecka w powyższe czynności;
  • Ubranie dziecka wygodnie i w to, co lubi.

Poranne wychodzenie z domu powinno być normalną czynnością, bez zbytniego przeciągania w ubieraniu, bez dodatkowych zabaw, bez porannego oglądania filmów. Odprowadzanie do przedszkola powinno stać się jedną z codziennych czynności, a nie wyjątkowym wydarzeniem. Rodzice muszą zapanować na swoimi emocjami, swoimi lękami, bo przecież nic złego się nie dzieje. Pójście dziecka do przedszkola jest dla niego jak najbardziej dobre. Dzieci są bardzo ciekawe i otwarte na nowe doświadczenia. Nie boją się poznawania nowych rzeczy, o ile opiekunowie nie wzbudzają lęku przed nowymi sytuacjami. Dziecko poszerza krąg znajomych i poprzez dłuższy kontakt z innymi dziećmi nabywa doświadczeń, a każde z nich jest dla niego cenne.

Czy towarzyszyć dziecku w przedszkolu, czy szybko wychodzić?

            Odpowiedź na to pytanie jest prosta. Im krótsze są rozstania, tym szybciej dziecko zajmie się nowym otoczeniem, którego jest ciekawe.

Odpowiedź na to pytanie jest prosta. Im krótsze są rozstania, tym szybciej dziecko zajmie się nowym otoczeniem, którego jest ciekawe. Obserwując rozstania rodziców z dziećmi, często to rodzice sami przedłużają rozstania – jeszcze jeden buziaczek, jeszcze raz trzeba wytłumaczyć, gdzie leżą buciki, jeszcze raz zapewnić, że przyjdę i jeszcze jeden raz…

Na podstawie doświadczenia proponuję spokojne i w normalnym tempie rozebranie dziecka, całusek, a następnie rozstanie.  Życzenie miłej zabawy sprawi dziecku przyjemność, a przede wszystkim i pomimo wszystkiego dziecko powinno dostać UŚMIECH. Uśmiechnięty od wewnątrz rodzic, pełen dobrych emocji daje dziecku przekaz, że wszystko jest i będzie w porządku.